Hoewel Franco Alfano tegenwoordig vooral bekend is als componist van het einde van Puccini's onvoltooide Turandot, schreef hij een tiental opera's, waaronder Cyrano de Bergerac (1936) met een libretto van Henri Cain gebaseerd op het gelijknamige drama van Edmond Rostand. Het is een ontroerend verhaal van romantisch misverstand, roekeloze bravoure en hartverscheurende loyaliteit, waarin de welbespraakte Cyrano zich niet in staat voelt om zijn liefde voor Roxane te uiten vanwege zijn beroemde uitpuilende neus, behalve namens zijn knappe maar onuitgesproken vriend, Christian.
