In juli 1942, tijdens de Vel 'd'Hiv-razzia van Joodse families in Parijs, vinden de 13-jarige Tauba Birenbaum en haar ouders, die Poolse Joden zijn, de komende 765 dagen hun toevlucht in een kleine kamer. De levensomstandigheden zijn zwaar en ze zijn bang om elk moment ontdekt te worden. Maar terwijl haar ouders verder wegzinken in wanhoop, schijnt Tauba's vechtlust door. Ze vindt vreugde in elk klein ding, van een piano die op de grond wordt getekend tot het uitzicht op Parijs door een open raam. Ondanks extreme omstandigheden zal ze hoop houden tot de bevrijding van Parijs en de controle over haar leven terugnemen.
